Wartość odżywcza warzyw jest znana wszystkim – nie tylko miłośnicy zdrowego stylu życia, a przede wszystkim prawidłowego modelu odżywiania się zdają sobie sprawę z ich wartości i doceniają je stosując na co dzień w diecie. Warzywa są przede wszystkim skarbnicą witamin, minerałów i błonnika. Witaminy działają jak katalizatory podczas procesów biochemicznych zachodzących wewnątrz organizmu człowieka. Jedne z nich procesy przyspieszają inne spowalniają – bez ich udziału metabolizm byłby zaburzony a nawet w niektórych przypadkach niemożliwy. Minerały z warzy to budulec niezbędny do odtwarzania starzejących się i obumierających części struktury naszych organizmów. Błonnik jest bezcennym składnikiem pożywienia, który dba o jakość jelit – duża ilość błonnika sprzyja prawidłowej pracy układu wydalniczego.
Najcenniejsze są warzywa spożywane w postaci surowej lub obrabiane termicznie w bardzo krótkim czasie. Warzywa gotowane lub pieczone bardzo długo są wprawdzie smaczne, ale wysoka temperatura oddziałująca na nie przez dłuższy czas zabija wszystkie witaminy. Jednak nawet dania z gotowanych warzyw są znacznie zdrowsze niż te, które w ogóle warzyw nie mają.
Wśród wielu warzy dostępnych na rynku na wyróżnienie zasługują warzywa kapustne. Większość z nich zawiera witaminy A, E, K. B, D a także minerały: wapń, fosfor, cynk, miedź, potas. W warzywach kapustnych jest bardzo duża zawartość błonnika.
Najbardziej znane warzywa kapustne to:
– kapusta głowiasta biała,
– kapusta głowiasta czerwona,
– kapusta włoska,
– kapusta pekińska,
– kapusta chińska,
– kapusta brukselska,
– kalafior,
– brokuł,
– jarmuż,
– kalarepa
Komplet rodziny warzyw kapustnych uzupełnia jeszcze brukiew. Warzywo mało znane, niedoceniane a zawierające ogromną ilość minerałów i witamin. Brukiew doceniali nasi przodkowie a współcześnie jest ona obecna w kuchniach krajów skandynawskich, głównie Finlandii. Mieszkańcy dalekiej zimnej północy cenią te warzywa, które zapewniają im odpowiednią ilość witamin na długi okres nocy polarnej. Jednym z nich jest właśnie brukiew. Szkoda, że w Polsce nie jest tak popularna i łatwo dostępna jak w Skandynawii.
Najczęściej w polskiej kuchni używa się kapusty białej. Wielkie głowy kapuściane można kupić przez okrągły rok. Kapusta jest nie tylko powszechnie dostępna ale również bardzo tania a dania z niej przygotowane są naprawdę smaczne i bardzo wartościowe. Najlepiej smakuje surówka z kapusty z dodatkiem marchewki, cebulki i majonezu. Osoby na diecie majonez mogą zastąpić oliwą.
Dla polskiej kuchni składnikiem bezcennym jest kapusta kiszona. Przygotowuje się ją późną jesienią, ale wobec faktu dostępności kapusty przez cały rok można również przez cały rok przygotowywać kapustę kiszoną. W zwykłych sklepach jest kapusta kiszona zakwaszana octem z dodatkiem chemii – należy się jej wystrzegać! Aby mieć zdrową kapustę należy robić zakupy w sklepach ze zdrową żywnością a najlepiej samodzielnie przygotować kiszoną kapustę w warunkach domowych. Nie trzeba do tego ani wielkiej wiedzy, doświadczenia i miejsca. Nie musimy również kisić wielkich beczek. Na własne, bieżące zużycie wystarczy kisić raz na dwa – trzy tygodnie dużą głowę kapusty białej. Do tego celu potrzebujemy kapustę, sól, marchew a także kamienny garnek. Kapustę należy pokroić nożem lub pociąć na szatkownicy a następnie wymieszać z solą w proporcji 2 dag soli na 1 kilogram kapusty. Dodać marchewkę startą na grubych oczkach i dobrze ubić w garnku. Wygodnym narzędziem do ubijania jest drewniana pałka służąca do ucierania ciasta. Ubijanie należy prowadzić do chwili, gdy powierzchnia kapusty całkowicie pokryje się płynem. Na wierzchu należy położyć talerzyk, docisnąć i obciążyć a potem garnek zostawić w ciepły miejscu na kilka dni. Codziennie należy sprawdzać, czy kapusta przykryta jest płynem i długim trzonkiem od drewnianej łyżki przekłuwać ją do dna tak, aby wydostały się gazy. Kapusta jest gotowa po trzech – czterech dniach. Można ją przełożyć do słoików i przechowywać w lodówce lub zimnym pomieszczeniu. Gdy się skończy znów warto przygotować kolejną porcję.
